Safari en nog veel meer!

Als of het me niet gegund werd een blog te schrijven. Sowieso die drukte al de laatste dagen en dan gaat de adapter van de laptop van Maxime ook nog kapot. En waar moet ik nou beginnen? Misschien maar beginnen bij het grootste avontuur. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu al niet helemaal meer besef wat voor prachtige en overweldigende dingen ik afgelopen 1 t/m 3 Maart heb gezien. Maxime en ik zijn namelijk op safari geweest naar het nationale park van Mikumi en het nationale park van Udzungwa. We hebben deze safari voor een echt heel goede prijs kunnen krijgen, dus daar waren we natuurlijk heel erg trots op!

Daar gingen we dan, we werden om half 8 opgehaald, uiteindelijk natuurlijk uurtje of 9, want het is en blijft Tanzania. Onze gids, Emu, reed ons in zo'n 3 uurtjes naar Mikumu national park. Onderweg al hele troepen apen gezien langs de weg en ook de giraffen, gazelle's en olifanten mochten we onderweg al beschouwen. Aangekomen bij het park heeft Emu ons even geregistreerd, het dak open gedaan en daar gingen we dan! En wat een geweldige dag. We reden over zand weggetjes en door plassen en hebben de meest geweldige dieren van super dichtbij mogen beschouwen. Giraffes, buffels, wildbeasts, gazelle's, de kop van nijlpaarden boven water, apen en van echt super dichtbij: hele grote olifanten. We konden ze bijna aanraken. Ondanks dat de chauffeur had gezegd dat ze maar 30% zicht hadden, had ik toch het idee dat 1 van de olifanten me een paar minuten recht in mijn gezicht heeft lopen aankijken, wat vreselijk indrukwekkend leek, maar dus onmogelijk was. Maxime heeft me hierom de hele rest van de safari uitgelachen. Ook het landschap was echt 1 mega groot schilderij, overal prachtige natuur met grote bergen op de achtergrond, niet te beschrijven mooi! Rond een uur of half 7 moesten we het park uit en reden we richting onze lodge. Toen we richting de uitgang reden en we een grote bus personeel het park in zagen gaan, vroegen Maxime en ik ons dus natuurlijk af wat die gingen doen. Toen Maxime de geniale opmerking maakte: "Ze gaan tegen al het andere personeel zeggen dat ze uit hun verkleed pakken mogen komen.", hebben we natuurlijk een uur de slappe lach gehad. Bij onze lodge aangekomen, hebben we de avond nog gezellig afgesloten. Eerst lekker gegeten voor ons mooie huisje en daarna kwam de Emu ons nog even informeren over de volgende dag. Hij vond het wel heel interessant 2 van die blanke meiden, dus uiteindelijk werd het 'even' informeren een uurtje kletsen. Wat wel heel gezellig was moet ik zeggen. Hij heeft ons het spel uitgelegd van in een safari park, dat je constant bezig bent om je geluk uit te testen om zo dichtbij mogelijk beesten te komen, zo veel mogelijk mooie dingen te zien en natuurlijk die ene leeuw te spotten. Toen ik vroeg of de gidsen geen aanwijzingen zagen van waar dieren zaten, werd ik vierkant door Maxime en de gids uitgelachen. Toen ik met feitjes op kwam draven dat er toch vaak vogels cirkelen in de lucht als een leeuw een prooi heeft gevangen of dat je uitwerpselen zag van dieren, werd dit allebei bevestigd door de gids en heb ik ze even een poepie laten ruiken. Toen ik met nog meer feitjes over dieren en bomen in Afrika aankwam, kwam bij mij de conclusie dat ik vroeger veel te veel het computer spelletje 'Zoo tycoon' heb gespeeld en heb ik die 2 flink verbaasd. Mijn kennis was helaas nog niet uitgebreid genoeg, want toen ik over de gazelle's sprak werd ik weer vierkant uitgelachen, want er bleek geen gazelle rond te lopen in het hele park en die beesten die wij hadden gezien bleken impella's te zijn. Wat blijkbaar hele andere beesten blijken te zijn, oeps. Nog vele verhalen aan mogen horen over de vele wilden dieren die Emu gezien had, het vele verschillende vlees wat hij had gegeten en een verhaal over nep-luipaarden op de Serengheti, hebben Maxime en ik besloten om 9 uur ons koude, jaja het is daar snachts koud, bedje in te kruipen. Heerlijk!

S'ochtends vol goede moed onze bed uitgesprongen en de volgende ochtend weer het park in gegaan. Maxime wilde graag een nijlpaard zien, nouja, die had ze gister al gekregen, maar mijn geluk werd deze dag beloond. Want lekker afgezaagd, leek mij het vreselijk indrukwekkend om een leeuw te zien. En na een kwartier te rijden in het park, stonden er opeens een paar auto's naar iets te kijken. Toen Maxime en ik goed keken, zagen we een levensechte leeuw. 3 zelfs. Een vrouwtje en een mannetje die op afstand 'baby's aan het maken' waren, wat super super indrukwekkend was, want wat kan een mannetje dan schreeuwen. En een jonge mannetjes leeuw die een beetje lag te luieren. Toen de jonge leeuw opeens ging lopen zorgde Emu, die natuurlijk aan 1 stuk door indruk op ons wilde maken, dat we vooraan stonden en de leeuw op een paar meter afstand van onze auto liep. Een andere auto probeerde hierna dichter bij de 2 leeuwen te komen, maar toen hij na een paar meter vast zat in de slik en eruit getrokken moest worden, leek het onze gids toch geen goed idee om dit te proberen. Sowieso mocht je eigenlijk al niet van het pad af en stond hier een boete van 100 dollar op, maar met ons kleine autootje zou het al helemaal niet lukken met al dat water en die slik. Na een lieve lach en een 'pleaaaase' hadden we hem natuurlijk zo over en daar gingen we. Het lukte wonder boven wonder in 1 keer en we hebben dus op zo'n 3 meter afstand foto's kunnen maken! Super indrukwekkend!! De rest van de dag nog alle andere dieren van heel dichtbij mogen zien en nog zo'n Poemba uit de Lion King. Ik ben de naam van dit beest even vergeten. Ook de hele dag nog veel sjans gehad van de andere chauffeurs die we heel af en toe is tegen kwamen, die opeens allemaal bij onze auto moesten stoppen en even een praatje maken. Nadat er aan onze al super trotse chauffeur ook nog werd gevraagd of iemand zijn 'Nice car with EVERYTHING in it' mocht over kopen en er werd gevraagd waaraan hij zoveel geluk had verdiend, was de chauffeur natuurlijk helemaal in zijn nopjes. De dag ook nog mogen afsluiten met een super klein olifantje van nog geen 1 week uit. We hebben zitten smelten van dit beestje. Het kon nog nauwelijks lopen, viel steeds om en moest dus elke keer weer overeind geholpen worden, te lief! Smiddags naar Udzungwa gereden om daar weer een nachtje te slapen. S'avond een bord friet, gele kip van plastic en papaja gegeten. Niet geweten dat papaja zo smerig was. Een soort oranje watermeloen met een plas-smaakje eraan (Naja, ik denk dat plas zo smaakt, het rook er in elk geval heel erg naar.). Maxime was zo braaf het op te eten en heeft de hele nacht naar de wc gemoeten.. Arm kind. S'ochtends hing er dus een vreselijke papaja lucht in de badkamer.. Wat een succes, wat een succes! Geen papaja meer voor ons.

Udzungwa is niet heel bekend, maar het landschap is er prachtig. Hele hele hoge bergen en grote watervallen. Door een paar meiden die zichzelf 'niet in shape' vonden, werd ons dus een bergbeklimming aangeraden. Maxime en ik dachten dus, nadat we hier in Tanzania al zoveel uren gelopen hebben in de zon, wel even die berg op te rennen. Maar toen de gids heeeeeeeeel enthousiast (dat krijg je als je zo'n man 2 blanke meiden laat rondleiden) de berg op rende zonder enige pauze in een klimaat zoals een tropisch zwemparadijs, super benauwd dus, waren Maxime en ik na 15 minuten al ver buiten adem en zag ik de sterretjes voor mijn ogen. Toch maar even gevraagd om een minuut pauze te nemen. Het werd toen al wel 10 minuutjes een beetje zwart voor mijn ogen en ik zweette op alle plekken op mijn lichaam, maar ik wilde natuurlijk niet zo'n mietje zijn en gewoon doorzetten. Zonder na te denken verder gelopen, totdat ik opeens zo'n 10 minuten niks meer kan herinneren. Jaja, Chantal was (midden in een grote mierenhoop) midden op de berg flauw gevallen. 10 minuten ver weg geweest, nog even half meegekregen dat de gids 'a monkey, a monkey' schreeuwde (heb dus de enige aap die we konden zien gemist), toen maar weer recht gaan zitten, even bijgekomen en op 1 of andere manier stroom alle energie weer in mijn lichaam. Ik heb geen idee wat het is geweest, waarschijnlijk te weinig vocht of gewoon de benauwdheid, maar voelde me daarna als herboren en het andere half uurtje klimmen leek niks. En wat ben ik blij dat ik weer energie kreeg, anders hadden we het paradijsje op aarde gemist. Toen we op de plek van bestemming waren aangekomen, na onderweg veel prachtige natuur gezien te hebben, zagen we een prachtig 'meertje' in het midden tussen een waterval. Het water stroomde van heel hoog op de berg in het meertje en stroomde er aan de andere kant weer uit. Het was super helder water, het rook er heerlijk, het was heerlijk koud, er zaten geen enge beesten, dus we hebben heerlijk kunnen zwemmen. De camera aan de gids gegeven, die heel enthousiast meer als 50 foto's heeft gemaakt en voor de rest optimaal genoten. De berg weer afgesprint en toen, na nog een neefje van onze hostvader tegen te komen zijn ver van Dar es Salaam op een parkeerplaats voor een toiletstop, netjes thuis gebracht door de gids. Weer heel vriendelijk begroet door iedereen thuis in Mbezi beach, Dar es Salaam.

De dagen er omheen is er eigenlijk ook al weer zoveel gebeurt. Te veel om allemaal te beschrijven. Maar samengevat:
- De Deense meisjes uit ons huis zijn vertrokken en er is een meisje uit Nederland voor in de plaats gekomen. Gezellig meisje en heerlijk om mee te kletsen. Door wat lichamelijke dingen is het reizen naar het weeshuis nu te ver voor haar, dus vertrekt ze dinsdag naar Arusha, waar ze kan leven in een huis naast het weeshuis.
- We hebben een HELE GROTE laatste inkoop gedaan voor het weeshuis. Heel veel zeep voor de kleren, zeep voor de handen, zeep voor de lichamen, schoonmaakspullen, afwassop, grote tonnen om water in op te slaan, vele schoolspullen, bekers, bakjes voor het speelgoed, verzorgingsproducten voor de kindeeren, knutselspullen en nog veeeeeeel meer gekocht. De voorraadkast lijkt nu gewoon een klein winkeltje en ook de school kan een jaar voor uit!
- In het weeshuis is ook weer veel gebeurt. In het kort: Magdalena, ons maatje in het weeshuis, is door een rottig incident het weeshuis uit gezet en vervangen door een nieuw heel stil meisje.
- We hebben het weeshuis wat opgefleurd. Door heel veel foto's af te drukken en die op een groot bord te hangen. Leuke Winney de Pooh tekeningen te maken en in de slaapkamer te hangen. In de hal nog 2 grote papieren met de leukste foto's te hangen met een papier met de handjes van alle kinderen er tussen. Een super goeie mooie radio waar een usb stick in kan te kopen, zodat de kindertjes al heel wat uurtjes hebben lopen dansen. We moeten alleen nog een keer wat meer leuke liedjes op de usb zetten.
- Ook nog veel met de kindjes gedaan. Zo hebben we "glow in thé dark"-staafjes (neonlicht staafjes) voor ze gekocht en ze s'avond bij de kinderen om gedaan als armbandjes. De kinderen hebben natuurlijk hun ogen uit gekeken en vonden dit geweldig. We hebben een middagje bellen geblazen met de kinderen, ook dit vonden ze natuurlijk verwonderlijk, maar zoals ook bij de kinderen in Nederland, zijn de kinderen vaak zo geconcentreerd op het blazen van de bellen, dat ze niet door hebben dat ze hun potje schuin houden en al hun sop eruit valt. De meeste potjes waren dus al snel leeg. En we hebben ook nog een keer snoepjes meegekomen en mandazi's (een soort kleine broodjes) voor ze gekocht. En nog veel meer, alweer veel te veel om op te noemen. Nog een keer wil ik iedereen bedanken voor het geld, want anders hadden we onze kindjes niet zo onwijs gelukkig kunnen maken.
- Nu de laatste dagen ook nog aan het genieten van alles, onze laatste inkopen voor onszelf ook hier gedaan allemaal en nog paar keer heerlijk uit eten geweest. Ook ons laatste dinee met de hele familie afgelopen zaterdag al gehad. Heerlijke pasta gegeten en het onwijs gezellig gehad. Daarna voor onze laatste keer naar de geweldige muziek club geweest. Wat eigenlijk ook weer een blog waard is, want hier viel ik flink in de smaak bij een dronken 40-jarige man met 2 kinderen en een vrouw, die de hele avond alle drankjes voor iedereen die mee was met mij en mezelf betaald heeft. Hij heeft ook geregeld dat we een privé danssessie kregen van de zanger die zo goed kan dansen en hij wilde ons ook nog wel naar huis laten brengen door 1 van zijn chauffeurs. Naja ik hoefde alleen even 1 keer aardig te lachen en hem te bedanken en dan dat er voor terug krijgen is toch niet gek, haha. Hij was gelukkig te dronken om echt tegen me te gaan praten. 4 uur thuis, ook weer een geslaagde avond!
EN NOG ZOVEEEEEEEL MEER! (Maar mijn blog word veel te lang!)

En nu dus nog maar 4 daagjes.. 4 dagen, diepe zucht! Nog zoveel te doen in zo'n korte tijd! Leuk, niet leuk, leuk, niet leuk.. zeer gemengde gevoelens. Ik moet eerlijk zeggen dat er nu een traantje over mijn wang rolt door het idee dat ik dit allemaal achter moet laten en de kindjes weer zo moet teleurstellen. De tijd hier ben ik heel erg gelukkig geweest en heb hier echt een beetje een leven opgebouwd, dan is het best even slikken dat je dat achter laten moet. Toch ook wel weer fijn om een beetje naar al het vertrouwde toe te gaan, al mijn dierbaren en lieve mensen om mij heen in Nederland weer terug te zien en heerlijk me vol te kunnen proppen met Europees eten.

Dus dit gaat mijn laatste blog vanuit Tanzania zijn (zucht, dat klinkt weer zo raar). Ben stiekem benieuwd wie het allemaal heeft gelezen, maar dat zal ik wel een beetje te horen krijgen in Nederland. Maar in elk geval heel erg bedankt voor het lezen en vond het echt genieten elke keer om de reacties te lezen. Ook de mensen die af en toe gemaild hebben heel erg bedankt. Heeft me elke keer toch ook wel weer heel erg goed gedaan.

Dus lieve mensen, iedereen weer fijne week en hopelijk tot snel ziens!


P.s. Nog steeds na mijn vervel bui niet bruin kunnen worden, dus niet naar een halve-neger zoeken als ik weer in Nederland ben, want ik ben gewoon een hele hele erge mesungu (Swahili voor 'blanke').