Een zonnig kerst na een paar regenachtige dagen!

En wat is er weer een hoop gebeurt na mijn vorige update van mijn blog. Volgens mij ga ik dit zinnetje standaard kunnen gebruiken aan het begin van elk blog. Maar er zit dan ook veel waarheid in.

Vorige week begon heel erg lekker, maar niet heus. Zoals ik al in mijn vorige blok vertelde had het maandagnacht erg geregend en was het al een flinke modderpoel overal. Maar toen wisten we nog niet dat het de 2 dagen erna nog 10x zo erg zou worden, zelfs de Tanzanianen hier waren het niet gewent, ondanks dat ze regenseizoen hebben. Woensdag was onze vrije dag en we wilde ondanks de regen graag wat kerst cadeautjes gaan kopen voor het weeshuis met de gedachte 'Ach wij zijn Nederlanders, wij zijn regen gewend, hoe erg kan het zijn.' Daar zat waarheid in, het doorweekt zijn was niet zo erg, maar waar we geen rekening mee hielden is dat ze hier geen goten naast de weg hebben en weinig verharde wegen. Het verkeer stond dus flink vast door al het wateroverlast en dus had ook iedereen in de file had genoeg tijd om ons uitgebreid te bestuderen en na te roepen. Maxime en ik dachten wel eventjes een bagagi te kunnen nemen, aangezien die door alle gaatjes en zijpaatjes vaak wel langs de file komen. Maar ook dit was geen succes aangezien ze alleen maar wilde rijden voor het 3 dubbele geld. Wij bleven dus maar lopen richting het winkelcentrum met de hoop nog een bagagi voor een fatsoenlijke prijs te kunnen nemen. We liepen lekker door tot dat we bij een brug kwamen waar allemaal mensen omheen stonden, toen zijn we flink geschrokken want toen zagen we het levens echte bewijs van het geweld van de natuur. Een deel van de brug was afgebrokkeld en de omheinende muur van het huis naast de brug werd ook al meegevoerd met het water. Toen drong bij ons wel een beetje door dat het serieuzer was dan een tropisch regenbuitje. Wij terug gelopen, uitgelachen door iedereen in de file en bij ons thuis die ons waarschuwde het er beter niet op te wagen. 's Middags poging 2 gedaan en toen voor goede prijs en snel bij het winkel centrum gekomen, terug begon het weer te regenen en dus weer voor een hogere prijs over een klein stukje, 2 uur gedaan. Gelukkig was het onwijs gezellig, misschien omdat we de bagagi driver 2 koekjes hadden gegeven, waar hij onwijs van heeft zitten genieten, maar de cadeautjes waren gekocht en dat was het hoofddoel. De stemming werd s'avonds toch in een keer wel wat minder toen we hoorde dat er al doden waren gevallen, er veel mensen dakloos waren geraakt het nog nooit zo erg in vele jaren had geregend, een grote brug van een grote snelweg vlakbij was ingestort en we door een medewerker van projects abraod werden gebeld dat we de volgende dag niet mochten gaan werken. Ondertussen hadden we ook al de hele dag geen internet. Dus ons gezellige kerstshoppinghumeur was al snel weg.

Ook de volgende dag was weinig soeps, we verveelde ons de hele dag dood. Dan merk je toch hoe verwent we zijn met ons, dag in, dag uit, elektriciteit. Het was dan ook een opluchting dat onze hostmom voorstelde, toen het even opgehouden was met regenen, om een stukje te gaan wandelen. Dit stukje was uiteindelijk een flinke wandeling met heel wat belevenissen. Als eerste weer een hoop aandacht, dan hebben we de ingestorte brug gezien wat toch ook wel redelijk indrukwekkend was en als klap op de vuurpijl wilde mijn hostmom me nog verkopen. We stonden even op een hoekje van de straat te wachten omdat onze hostmom ons wilde trakteren op een geroosterde maïskolf, toen een paar jongens op hun motor taxies naar Rose Mary begonnen te roepen. Het enige wat ik verstond was: Mamma, Mamma! Mezungu..' Het kwam er dus op neer dat ze aan Rose Mary vroegen of zij hun een Europese vrouw kon bezorgen, waarop eentje speciaal geïnteresseerd was in mij, waarop onze hostmoeder haar grappige antwoord weer klaar had staan. "Hoeveel geld heb je er voor over?" Na wat meer grapjes liepen we toen gelukkig door, want straks had ze me nog echt verkocht.

Vrijdag zijn we nog gaan werken en de schade in het weeshuis viel gelukkig heel erg mee omdat ze op een berg zitten, maar de kinderen waren toch wel extra blij om ons te zien. Toen was het alweer weekend. Kerstweekend om precies te zijn. Zaterdag hebben we ons zelf op drankje getrakteerd in het Medetaranio hotel en s'avonds een gezellig avondje met een drankje gehad met onze hostouders. Onze hostdad is ontzettend blij dat hij eindelijk is voetbal kan kijken met mensen die er een beetje verstand van hebben, aangezien zijn vrouw er echt heel weinig van af weet. En Rose Mary lag al snel te slapen, omdat ze niet tegen rode wijn kan.

Zondag was het kerst. We werden redelijk moe wakker aangezien we de vorige avond veel te laat waren gaan slapen. En stonden dan ook te laat klaar voor kerk, gelukkig waren we nog veel vroeger dan onze hosmom, maar doordat we zo laat waren hadden we wel een minder plekje in de hele drukke kerk. Gelukkig kon ik nog een plaatsje bemachtigen achter het koor, waardoor ik nog iets mee kreeg. Ik heb wel enorm genoten van de dienst. Het was echt een feestje. Het 'Silent Night', Go tell it from the mountains' en de mooi versierde kerk bracht me eventjes in de kerstsfeer. Dit werd toch al gauw weer verbroken toen we buiten kwamen en we de auto, beter gezegd sauna, weer in gingen. We deden weer onze standaard zondagse shopping, waar Maxime ook onverwacht nog een mega groot schilderij van een Massai heeft gekocht. Heel erg mooi, maar word misschien nog lastig vervoeren. We zullen zien. Thuisgekomen was er wat familie en gingen we aan de kerstlunch. Dit was anders dan verwacht, want het eten was redelijk hetzelfde als een de normale zondagavond maaltijd. Maar ze hadden wel op het eind een heel mooi versierde cake en karamel ijs. Dit was dus flink genieten. 's Middags nog geskyped met de Schopjes, was heel erg leuk iedereen even te zien. Het eten maakte me wel heel erg jaloers. Zou serieus veel over hebben voor de lekkere kippensoep van oma en mandarijntjestiramisu. Hoop dat jullie er van genoten hebben! S'avonds zouden we naar plan nog weg gaan met onze hostmom, maar gelukkig toch maar besloten thuis te blijven, zodat we morgen optimaal konden genieten van het kerst vieren met de kindjes.

En wat hebben we optimaal genoten vandaag. Toen we aankwamen zijn we begonnen met de persoonlijke berichtjes voor elk kind die we op een kerstkaartje geschreven hadden. Gelukkig vertaalde iemand het voor ons naar het swahili, want wat genoten de kindertjes van de complimentjes die we erop hadden geschreven. Sommige wisten zich geen houding te geven. En toen we de kersttasjes uitdeelde die we gevuld hadden met alles wat leuk en lekker was, waren ze helemaal door het dolle heen. De een zetten ze tanden gelijk in de groene appel die erin zat, een ander trok het papiertje van de lolly, weer een ander sabbelde aan een papiertje met plakkerige gesmolten snoep eraan (was een soort van langejan, maar zelfs het snoep smelt hier) en sommige begonnen gelijk aan het grootste en roetste de rol koekjes open. Zo lief als de dan weer zijn werd ons ook nog vaak een koekje aangeboden. Toen het eten een beetje op begon te raken, begonnen ze aan het onderzoek naar de rest wat in het tasje zat. Dit was een ballon, 2 gummetjes, 2 potloden, een paar kleine klompjes die ik mee had genomen uit Nederland, 2 stickers en een pen. Toch zat er nog iets anders in het tasje waar nog weinig kinderen raad mee wisten. Een zakje snoepbeertjes. Een kindje scheurde toch het zakje open en kwam tot de conclusie dat het zeepjes waren. Toen wij dus vertelde dat je het op kon eten werden we met grote ogen aangekeken. Dus wij voordoen dat je ze kon eten, alle kinderen lachen en toen wilde ze toch ook wel proberen. Er waren er nog steeds een paar die de smaak echt niet kende dus niet lekker vonden, maar de andere kinderen hadden de smaak snel te pakken en alle snoepjes met suikers verdwenen in hun buikjes. En dat ze niet gewend waren aan zoveel suikers hebben we geweten ook. Op het moment dat je 15 hyperactieve kinderen, die elkaar slaan met ballonnen, om je heen heb rennen, weet je dat ook Afrikaanse kindertjes hyperactief worden vak te veel kleurstoffen en suikers. Ook Magdalena, het meisje/de vrouw die kookt, hebben we verwend, met een echt Nederlands kookschort wat ik had meegenomen en ook veel lekkers en ook de pastoor en z'n vrouw hebben we een kleine goodie bag gegeven. Nadat we de hele dag van alle kindertjes 'Asante of Thank you' en 'Naku peda of I love you' te horen kregen en we nog nooit zoveel gelach op een dag hadden gehoord, wisten we dat de dag geslaagd was! En wat maakt dat je dag goed! Met een opgewekt gevoel zijn we naar huis gegaan en elke keer als ik weer door de foto's heen scroll gaat weer een gevoel van liefde door me heen dat onbeschrijfelijk is. Wat ben ik van deze kinderen gaan houden, echt ongelofelijk. Net nog even geskyped met oom en tante en papa en broertje, wat een gezellige afsluiting van mijn dag was!

Ik ga de foto's van vandaag zo snel mogelijk op facebook proberen te zetten! Ik heb al van ieder kind een foto erop gezet met de persoonlijke kerstwens die op hun kerstkaartje stond. Ik hoop dat ook de mensen zonder facebook de foto's kunnen zien, zo niet laat het dan even weten, want dan probeer ik het op een andere manier. https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2301885026876.2104850.1241700312&type=3

Ik hoop dat afgelopen dagen voor iedereen gezellig is geweest. Dat iedereen het op zijn of haar manier positief heeft mogen beleven! Mijn kerst was dus anders als gewend, maar zeker niet minder liefdevol.

Alvast gelukkig en gezond nieuwjaar iedereen!
Ik ben nu alweer benieuwd hoe het Afrikaanse nieuwjaar is. Ik kan in elk geval 2 uur langer van volgend jaar genieten, dus laten we hopen dat het een jaar vol mooie dingen word.

Kwaheri!