Chantal wil niet meer terug.

En alweer bijna een week voorbij! Dit is echt niet leuk meer, het gaat veel te snel! De onwijs aardige mensen, de geweldige muziek, onze lieve kindertjes waar ik echt veel te veel om geef, de geweldige belevenissen elke dag opnieuw.. Wat ben ik van dit land en de mensen gaan houden!

Zoals ik al voorspeld had was afgelopen week een onwijs drukke week. Maandag dus de voorbereidingen voor de dieren. Dinsdag de geweldige dierentuin belevenis en woensdag ook gaan werken, zodat we donderdag een dagje vrij konden nemen aangezien we 3 nieuwe zusjes erbij hebben gekregen in dit huis.
Er zijn 3 nieuwe meiden van 20 jaar oud uit Denemarken in ons huis gekomen. Ze zijn hier voor 2 maanden. Gelukkig is dit een groot huis, maar nu is het toch wel heel erg druk. Het zijn gelukkig redelijk aardige meisjes. Ze zijn anders als ons, aangezien wij liever dingen met onze hostfamily doen of vrienden die we hier ontmoet hebben en deze meiden nu al heel veel met de andere Europese vrijwilligers optrekken, waar wij bewust niet voor hebben gekozen. Maar misschien is dat ook maar goed, want dan lopen we elkaar niet te veel in de weg. De donderdag zijn deze meiden dus aangekomen en hebben wij ze een rondleiding door het huis en door de stad gegeven. Het was grappig om te zien hoe anders we al tegen alles aan zijn gaan kijken in afgelopen maand. De meiden waren net als onwijs bang om in de dalla dalla te gaan en waren onwijs overwelmd door alle aandacht die je hier als een 'mesungu' krijgt. Ze vroegen ook precies dezelfde vragen die wij de eerste dagen aan onze eerste huisgenootjes vroegen.

De vrijdag erna was ook weer een drukke dag. Want vandaag zouden we de kippen ophalen en meenemen naar het weeshuis. Wij dus vol goede moed met een bagag naar Bunju waar we de kippen op zouden pikken. Eerst lekker Afrikaans een half uur moeten wachten en toen kwam er een jeep aanrijden met de kippen achterin. Ze zagen er flink duf uit na hun reis met vastgebonden pootjes, maar ze zagen er gezond en zeker niet ondervoed uit. Wij dus naar het weeshuis gereden en gelukkig reed de jeep mee, zodat we niet (waar we zo onwijs bang voor waren) met de kippen op schoot hoefde te zitten. Eenmaal aangekomen waren de kinderen natuurlijk door het dolle heen, want er gebeurde weer iets spannends, de kippen werden gelijk aan hun vleugels, wat er eigenlijk wel heel zielig uit zag, meegenomen naar hun nieuwe verblijf. De kinderen waren onwijs gelukkig, totdat we ze duidelijk maakte dat we de kippen niet op gingen eten en toen was de stemming toch opeens een stuk minder, want ze hadden wel zin in een stukje malse kip. Na wat uitleg dat ze de kuikentjes mochten opeten als ze groot waren en dat de kippen lekkere eieren gingen leggen was de sfeer gelukkig al wat beter. En ja hoor toen we maandag aankwamen bij het weeshuis, kwamen de kindertjes met het goede nieuws dat de kippen al 2 eieren hadden gelegd! Dus onze dag was goed. Aan het eind van de vrijdag waren we gesloopt. We konden wel staand slapen, gelukkig konden we s middags nog een siësta houden.
Dit was maar goed ook, want die avond stond er weer een muziekavondje geplant in dezelfde bar waar we al 2x eerder waren geweest. Jammer genoeg hing er niet dezelfde gezellige sfeer als normaal. Afgelopen donderdag was er 1 van de obers onverwachts overleden en deze sfeer voelde je toch wel een beetje hangen. Desalniettemin was de muziek toch wel weer erg vermakelijk en hebben we sfeer gemaakt met onze hostmom en wat familie die ook gekomen was. Uiteindelijk toch maar weer om 3 uur ons bedje in geploft.

Zaterdag lekker uitgeslapen en toen braaf onze was gedaan. 's Middags nog met Maxime en 1 van de Deense meiden wat wezen drinken bij het Medeteranio, wat zoals gewoonlijk ook weer genieten was. En toen was het alweer avond en heb ik echt een onwijs onwijs geweldige avond gehad. We waren uitgenodigd voor de bruiloft van de broer van een vriend (Heisei) van onze hostbroer Chilla. Met Chilla, Heisei, Victor (neefje van Heisei) en nog wat vrienden hebben Maxime en ik een paar gezellige avondjes gehad, dus gelukkig kende we wat mensen op de bruiloft. Maxime was jammer genoeg niet zo lekker en nam het besluit even een goed avondje rust te nemen. De 3 Deense meisjes gingen dus uiteindelijk mee. En onbeschrijfelijk hoe erg ik heb genoten op de bruiloft! We hadden een perfect plaatje aan de tafel bij Heisei, Victor en nog wat neven (alleen maar mannen in de familie). We zaten helemaal voor aan en werden in alles beschouwt als familie. We moesten dus meedansen in de stoet toen de bruidegom binnen kwam, mochten achter de bruid staan toen ze haar boeket naar achtere gooide en werden bedankt door de presentator voor onze aanwezigheid. Ook hebben we heerlijke taart gegeten, onwijs gezellig gedanst en gekletst en waren we onwijs teleurgesteld toen we om 1 uur weg moesten. Aan onze tafel zat trouwens ook een tweeling, Abraham en Adam, die mij constant aan het pesten waren, omdat ik ze niet uit elkaar kon houden. Ze verwisselde elke keer van stoel en gingen dan testen of ik nog wist wie wie was. Echt heel flauw, maar erg humoristische jongens! Een grappig detail was ook dat de presentator van de bruiloft van te voren kwam vragen waar we vandaan kwamen. Dus de meiden netjes: Denemarken en ik: Holland. Maar tijdens het verwelkomen riep hij: 'En we hebben zelfs gasten uit Denemarken en het verre Amerika. Greet Obama en tell him how nice the wedding was!' Toen ik hem tijdens de bruiloft nog keer probeerde duidelijk te maken dat ik uit Nederland kwam en hij toen ik naar huis ging zei: 'Have fun back in Sweden.', heb ik de hoop maar op gegeven. Topografie was vast niet zijn sterkste vak. Maar op en top genoten heb ik dus wel, de foto's staan ondertussen ook alweer op facebook.

Zondagochtend gewoon weer als een echte 'diehard' naar de kerk en onze zondagse boodschapjes gedaan. Ze zongen in de kerk trouwens 'Power of your love' (Nederlands 'Kracht van uw liefde'), wat echt 1 van mijn lievelingsliedjes is, dus ik heb onwijs onwijs genoten en lekker hard meegezongen. De rest van de zondag wat bij gerust en geslapen en vroeg mijn bedje in gekropen.

Afgelopen 2 daagjes weer gewerkt en ook hier zijn de scholen weer begonnen! Als eerste zie je overal op straat kindjes in uniformpjes wat echt heel erg leuk is om te zien. En ook bij ons weeshuis hebben ze geprobeerd te school op te starten. Gisteren was het vooral alles nog een beetje klaar zetten, maar vandaag hebben ze dan hun eerste lessen weer gekregen. De 3 ouderen hebben Maxime en ik rekenen gegeven en de kleintjes kregen les van teacher Naomi (vrouw van de pastoor waarvan het weeshuis is). Maxime en ik vinden het heel leuk dat we zo mogen meehelpen en hebben nu ook 1000e ideeën met dingen die we de oudere willen gaan leren en spulletjes die goed zouden kunnen helpen hierbij. Ik heb trouwens ook 5 minuten een poging gedaan om de kleinere kindjes les te geven, maar het niveau verschil is zo onwijs groot dat dit heel erg moeilijk is. Dus hier moeten Maxime en ik nog iets op gaan bedenken. We vinden het in elk geval een super leuke uitdaging! Morgen een dagje vrij, dus dan gaan we wat inkopen doen voor de school.

Weer een hoop te vertellen dus, maar nu moet ik toch echt gaan eten. En het is al te raden waarmee mijn maag weer gevuld gaat worden.. Rijst met bonen!

Iedereen smakelijk eten en geniet van alle lekkere pasta's, aardappeltjes, boterhammen kaas, misschien nog wel frietjes. Zucht mijn heimwee naar het Nederlandse eten kwam even naar boven.

Fijne week weer allemaal!