Steeds meer ingeburgerd..

Eigenlijk alweer hetzelfde verhaaltje.. Weer heel veel beleefd, heel veel bereikt, heel veel nieuwe ervaringen opgedaan en nog steeds heel veel trek in Nederlands eten.

Gelukkig heb ik JAJA afgelopen zondag een blok echte Hollandse Gouda kaas kunnen kopen en elk plakje was een feestje. Eigenlijk wel erg dat ik hier zit in een land als dit en zo verlang naar zulk luxe eten, maar dat is omdat wij in Nederland zo erg gewend zijn aan gevarieerd eten. Het is nog niet eens zo zeer dat ik het eten hier vies vind ofzo, totaal niet zelfs, vind het zelfs heel lekker. En denk dat ik na een week in Nederland wel weer zin krijg in een bord ugali met bonen. Maar 's middags en s' avonds zo'n bord met rijst/ugali en bonen, word gewoon heel erg saaaaai..

Vorig weekend weer rustig gespendeerd. Vrijdagavond weer heerlijk mogen genieten in onze geweldige muziek clubje. Toen om 4 uur er nog een paar mensen maar binnen zaten en de band stopte met zingen, was het tijd om naar huis te gaan. Weer in de auto gezeten bij een redelijk aangeschoten hostmoeder die alleen maar aan het lachen en het gieren en het brullen is. Wij kunnen gelukkig vaak lekker 'uit'/meelachen, naja totdat ze afgelopen vrijdag echt bijna bijna een hond aanreed, maar wat maakt het uit, moet dat beest daar maar niet lopen. (Haar uitspraak.) Zaterdag en zondag wat gerust en geshopt. Nog armbandje gekocht voor 1,50 euro, wat wij een hele mooie prijs vonden na flink te hebben afgediend, totdat we maandag in het weeshuis vroegen hoeveel ze er daar voor zouden betalen en ons fijn werd verteld dat ze er ongeveer 0,25 cent voor zouden betalen. En wij maar denken dat we zo goed hadden afgedingd, domper..

Maandag op dinsdag weer nachtje in het weeshuis blijven slapen. Vorige keer was zo succes, dat we dachten, waarom niet nog een nachtje nu het nog kan! Maandag heerlijke dag gehad, samen met Magdalena van het weeshuis nog in een dorp vlakbij 2 paar hele mooie lange Afrikaanse jurken op de kop getikt voor Maxime en mij. Staat heel gaaf, al zeg ik het zelf. En lekker banaantjes gekocht voor de kindertjes, dat was genieten natuurlijk! Na weer nachtje babbelen met alle volwassenen om 2 uur ons bedje in geëindigd, jammer genoeg met redelijk wat muggen steken, ondanks insmeren. Maar goed geslapen en s'ochtends weer genoten van de kindjes om ons heen. Dinsdag een echte Afrikaanse dag gehad. Me in mijn Afrikaanse jurk gehijst, mijn haar in laten vlechten door Grace (ook vrouw die sinds kort maar het kind in het weeshuis verblijft), Atsa (meisje van 2) met een kanga (Afrikaans doek) op me rug gebonden en geprobeerd een emmer water om ons hoofd te laten balanceren. Dit leverde natuurlijk heel wat hilariteit op. Het leverde ook een prachtig moment op toen Atsa na 2 minuten mee hobbelen op mijn rug in een diepe diepe slaap viel. Ik heb dus een half uur rond gehobbeld met een meisje diep in dromenland op mijn rug. Echt genieten (voor beide) dus!

Woensdag was weer onze vrije dag. We moesten naar het winkelcentrum om geld in te slaan, want Maxime en ik hebben voor 6 meer maanden de huur van het weeshuis betaald. We waren super blij dat we dit door de donaties weer waar konden maken, nu weten we tenminste zeker dat de kindertjes tot 13 November niet op straat staan. Dit is ze net voordat wij kwamen wel overkomen en hebben de kindertjes op straat mogen leven en we willen absoluut niet zien dat dit nogmaals gebeurt. Dus nu zijn ze voorlopig even zeker van hun plekje.. In het winkelcentrum werd Maxime, heel vervelend, niet lekker en ging ze bijna van haar stokkie. Ik heb haar dus even naar bankje meegesleept, water voor haar gekocht in de winkel en toen bij haar op het bankje gewacht tot het beter ging. Toen we alweer 5 keer waren lastig gevallen door meneertje 'I really need your company', mevrouwtje 'I like your style, can I have your nummer, I wanne be friends' en nog een paar irritantjes heb ik Maxime toch maar gesmeekt om verder te lopen. Dit ging gelukkig goed en ze is na een goed middagslaapje flink opgeknapt. We denken dat het misschien de overgang van de fikse hitte buiten naar het flink door airco verkoelde winkelcentrum is geweest. Maar het gaat weer stukken beter allemaal.

Donderdag dus de huur aan de huisbaas betaald, die in Engeland bleek te wonen, maar nu dus hier was voor zijn familie. Erg spontane man. De rest van de dag met de kindjes gespeeld, gedanst en gelachen. En afgelopen vrijdag wezen shoppen!! Maar nee niet voor onszelf en niet in een verkoeld winkelcentrum met leuke winkels. Nee Maxime en ik hebben kleertjes ingeslagen voor onze weeshuis kindjes op een hele grote, vreselijk drukke en warme tweedehandse markt. Je hebt kraampjes met stapels kleren waar je lekker tussen mag zoeken. Het zijn echt allemaal van die kleren die mensen uit de 'rijkere' landen opsturen. Je kijkt dan soms ook opeens heel erg op als je een 'ralph lauren'-truitje of een gucci shirtje tussen de stapel ziet liggen. H&M kom je trouwens ook veel tegen, wel vaak van paar jaar geleden, maar wel echt leuke dingen. We hebben uiteindelijk in het totaal 40 kledingstukken gekocht voor 1 euro en 40 onderbroekjes voor 50 cent. Voor alle meiden hadden we 1 kledingstuk meegenomen, want die hebben al redelijk veel en voor de jongens allemaal 2 broekjes en 2 shirtjes. Ook voor elk kind ongeveer 2/3 paar onderbroekjes, was echt heel nodig, want de meeste kinderen hadden geen onderbroekje onder hun kleren aan of liepen zelfs gewoon in hun blote kont. Jammer genoeg dachten Maxime en ik dat we voor iedereen wel wat hadden, maar we hadden de kindjes toch allemaal wat dikker en groter ingeschat, waardoor de kleinste 4 jongens nu nog niet extreem veel hebben of veel te grote dingen. We zijn eigenlijk best geschrokken hoe dun de kindjes zijn.. We moeten dus maar kijken of we nog is langs de markt kunnen of anders is alles 'op-de-groei' gekocht. Toen we alle kindjes hun nieuwe kleertjes aandeden en ze helemaal gelukkig werden, ons aapje Edigar echt hele tijd al pronkend met zijn nieuwe kleertjes rond liep en lieve Calvin een kwartier voor de spiegel naar zichzelf heeft lopen kijken, wisten we dat we ze weer klein beetje gelukkiger hebben kunnen maken. En dit werk geeft al een voldoening, maar dit soort momenten word je zelf ook echt heel heel heel gelukkig van!

Vrijdagavond waren we eigenlijk helemaal gesloopt, maar onze hostmom en hosttante bleven maar zeuren of we toch s'avonds niet even mee wilde gaan drinken samen met een broer van onze hostvader. Na de deal gemaakt te hebben dat we maar tot 11 uur zouden gaan en naar een plek hier net om de hoek, besloten Maxime en ik toch mee te gaan. Eenmaal in de auto was het al half 11 en werd ons verteld dat ze toch even plan gewijzigd hadden en naar een andere lounge gingen. Deze plek werd gerund door een Nederlandse man en zijn vrouw, die we ook nog even ontmoet hebben en beviel ons heel erg goed. Het was weer lekkere muziek en heerlijke sfeer en lekker buiten onder de palmbomen. Toen het 1 uur was en onze hostmom nog voorstelde om nog even door te rijden naar onze gewoonlijke lounge waar we op vrijdag heen gaan, zaten we zo in 'the mood', dat we daar ook nog tot 4 uur gezellig hebben gekletst en ik flink gedanst. Ik begin echt in het dansen te komen en (met nadruk op: HEB HET IDEE) dat ik ook al redelijk mee kan dansen om de Afrikaanse beats en ritmes. Kan ik elk geval al echt op gaan in de muziek.. heerlijk!

Komende week komt er ook weer een spannend avontuur aan, want Maxime en ik hebben maar weer gewoon braaf 'ja' gezegd op iets waar we totaal niet van weten wat we kunnen verwachten. We gaan namelijk van woensdag tot maandag reizen. Het verhaal begon zo.. De moeder van 'mama Naomi' in het weeshuis, dus de oma van de neef, dochter en zoon van Naomi, die is heel erg ziek en heeft dus niet heel erg lang mee. Nou woont oma in Mbeya, en zal jullie de moeite besparen om het te moeten googlen, Mbeya is helemaal west van Tanzania tegen Zambia en Dar es Salaam, waar we nu zitten, is helemaal oost. Een flink stuk weg dus. En dit reizen kost natuurlijk redelijk wat geld voor hun en kunnen ze dus niet betalen. Maxime en ik hebben dus besloten dit geld voor ze te betalen. De dochter kan jammer genoeg niet mee, want die moet naar school, maar de rest was dus onwijs onwijs door het dolle heen toen we ze vertelde dat ze hun oma konden gaan zien. Maaaar.. toen kwam de vraag. Waarom gaan jullie niet mee? Wij dachten natuurlijk een beetje van, wat hebben wij daar nou te zoeken. Totdat ze ons vertelde over de prachtige omgeving met grote bergen en meren en hoe totaal anders (koud zelfs, volgens hun) het daar was en wij besefte dat het wel een hele mooie kans was om een andere kant van Tanzania te kunnen zien met 3 mensen die bijna hun hele leven tot nu toe daar hebben gewoond. We hebben dit mooi aanbod dus aangenomen en gaan nu 5 dagen van huis om dit stuk van Tanzania te zien. Jammer genoeg zitten we 2 van de 5 dagen in de bus. Wat ook nog een avontuur gaat worden aangezien we 12,5 uur in een bus mogen zitten, zonder airco en onwijs comfortabele stoelen en dat over de mooie Afrikaanse zandweggetjes. We zijn benieuwd.. We gaan in elk geval al het moois zo veel mogelijk tot ons nemen!

Eerst nog 3 daagjes werken. Komende woensdag komen er namelijk ook nog 8 tandartsen uit Denemarken langs bij ons weeshuis en ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken allemaal. 1 van onze kinderen, Barakka, heeft hele slechte rottende tanden en ben benieuwd of ze daar heel misschien nog iets aan zouden kunnen doen. Hoop het voor het ventje, want Barakka heeft een onwijs knap/leuk koppie en nog een leuke lach erbij zullen hem goed doen. Hij durft nu ook niet zo vaak te lachen op foto's.. heel zielig.

Aaaaah me blog is alweer lang! Snel afsluiten maar..
Weer bedankt voor de reacties. Echt leuk om te lezen!
Geniet van de laatste dagen vrieskou en van de carnavalsvakantie die er voor sommige aan zit te komen! Fijne week weer!

P.s. Snik snik.. Ik zie hiernaast de dagen zo snel aftellen. Vreselijk!