Over de helft. *snik* *snik*

Over de helft.. Ik moet er eigenlijk niet teveel aan denken, want ik word er nu al verdrietig van. Gelukkig gebeurt er elke dag nog ontzettend veel waar we van kunnen genieten.

Het weekend was weer druk, maar o' o' o' zo gaaf! We hadden zoals vermeld dus weer een bruiloft. Ik moet zeggen dat ik me ondertussen echt een celeberity begin te voelen door al die bruiloften hier. Misschien komt dit ook wel omdat we ook weer bij deze bruiloft als ere gast behandelt werden. Bij binnenkomst mochten we over een rode loper lopen, waarbij er allemaal foto's van ons werden gemaakt en we weer een plek voor aan kregen. Toen de bruidegom (de neef van onze hostmoeder) ons ook nog herkende en tijdens een belangrijke speech overdreven naar ons zwaaide, voelde ik me er toch wel weer helemaal thuis. De bruidegom was zo onwijs gelukkig en trots op zijn vrouw. Echt genieten om te zien. De hele bruiloft met al het dansen, eten en kletsen was weer onwijs gezellig. Naja totdat een 35-jarige kok uit Arusha bedacht om me even lastig te gaan vallen nadat hij overduidelijk te veel biertjes op had. Na onwijs veel, saai en onverstaanbaar gebrabbel en 6 manieren om mijn nummer te vragen, was ik het al redelijk snel beu. Gelukkig mengde Maxime zich in het gesprek, maar hierdoor werd het alleen maar maffer. Hij had allemaal theorieën, over dat de leeftijd in relaties niet uitmaakt, dat lachen iets heel psychologisch was en weet ik veel. Gelukkig had Rosemary toen ook wel door dat het wel heel erg ongemakkelijk werd. Na ons eerst nog even een paar minuten te hebben zitten uitlachen, besloot ze toch maar dat het beter was om naar huis te gaan. Na heel wat nagelach in de auto naar huis zijn we lekker gaan slapen.

De volgende dag vroeg eruit omdat we om half 10 opgehaald zouden worden door de pastoor van het weeshuis om naar zijn kerk mee te gaan, waarna meneer, tegen alle Swahili/Tanzania-time regels in, om 9 uur op de stoep stond. Waardoor Maxime en ik ons niet goed hadden opgetut en nog niet goed hadden gegeten. Goed begin. We kwamen aan in de kerk waar we gelukkig achteraan mochten gaan zitten. Blijkbaar was het eerst 2 uur bijbelstudie voordat de echte dienst begon. We hebben dus 2 uur naar saai Swahili gebrabbel mogen luisteren, terwijl de groep (andere mensen van het weeshuis) waarmee we zouden gaan er heel de tijd niet was en waar we af en toe opgeschrikt werden als opeens alle mensen boos gingen rond stampen en boze bewegingen gingen maken, wat bidden bleek te zijn. Maar dit was nog maar het begin.. Want toen arriveerde iedereen en begon de echte dienst. Die nog zo'n 2,5 uur duurde. En wat voor een 2,5 uur. 2,5 uur geschreeuw (want de voorgangers van de dienst konden blijkbaar niet normaal praten) in Swahili, , wat iedereen in de kerk dan ook nog met al hun stemgeluid naschreeuwden. Op een gegeven moment kwam er opeens een soort gezang en begonnen er spontaan mensen te huilen en lag er voor ons eentje half op de grond te schreeuwen/huilen. Toen ineens werd onze aandacht verlegt doordat er een vrouw keihard begon te krijsen, ECHT krijsen, en deze vrouw een minuut later de kerk uit werd gesleept en ons fijn werd verteld dat deze vrouw 'duivels en demonen' in haar had en ze deze gingen verdrijven. Toen ons eindelijk werd verteld 'We mogen gaan.', wisten Maxime en ik niet hoe hard we de kerk uit moesten rennen. De middag was gelukkig wat gezelliger. We zijn toen nog naar het huis geweest van Goodluck en Helen (zoon en dochter van de vrouw van de pastoor, uit vorig huwelijk), waar we met de hele club gezellig hebben gekletst en muziek geluisterd. Het was een erg gezellige middag.

In het weekje werken toch eigenlijk ook weer genoeg meegemaakt. We maken de laatste dagen dat we werken hele lange dagen. We vertrekken rond 9 uur thuis en zijn rond 6/7 uur terug. Hierdoor zijn we er tegenwoordig dus ook altijd rond het middagslaapje. Afgelopen maandag had ik besloten ook is lekker tussen de kindjes te kruipen, waarna ik dus uiteindelijk 2 uur een heerlijk middagdutje gedaan heb. Dat kan natuurlijk ook niet anders waneer je het zachte ademen van al die kindjes op je heen hoort en er ook nog een heerlijk lijfje tegen je aan ligt en kopje tegen je arm. Jammer dat ik wakker gekieteld moest worden door een van de oudere kindjes, word Chantal namelijk redelijk chagrijnig van.. Gelukkig kan je hier niet zo lang chagrijnig blijven!!

Gisteren was een grote stap in de vooruitgang van het weeshuis. We hebben na lang vechten met de pastoor (eigenaar van het weeshuis) eindelijk de indeling van het weeshuis mogen veranderen. Nu stonden er in 1 kamer 2 bedden, waar alle kinderen en de neef van de vrouw van de pastoor, die 20 jaar is, sliepen. 1 kamer waar het nieuwe keukenhulpje sliep, een vrouw met een kind wat nu ook in het weeshuis woont. En 1 kamer waar het kantoor van de pastoor was en waar het andere keukenhulpje Magdalena, van 22 jaar, op de grond sliep. En het is nu zoveel beter voor iedereen. 1 kamer slapen nu de keukenhulpjes allebei op een bed en een nieuw matras+laken. 1 kamer is nu voor de neef waar ook al een bed stond. En….het kantoor is de kinderslaapkamer geworden, waarvoor we 3 stapelbedden hebben gekocht, met nieuwe matrasjes en nieuwe lakens in knalroze en knalblauw, super schattig!! Het was donderdag een lange toch om alle bedden, matrassen en lakens bij elkaar te krijgen, maar het is gelukt en de iedereen was zo onwijs gelukkig en enthousiast. En deze blijdschap zat eerlijk gezegd niet alleen in de kinderen, want wat was ik ook op en top happy gister!! De foto's zet ik zo snel mogelijk op facebook. Ik kan het blijven zeggen, maar het is hier ook zeker weer van toepassing, zo zo zo onwijs bedankt voor de donaties, zodat we dit soort dingen kunnen waarmaken!

En als geweldige afsluiter van de week. Vandaag een dagje strand geweest met onze kids. We dachten een dalla dalla te hebben afgehuurd, maar blijkbaar had de pastoor alleen een grote familieauto geregeld. Naja jullie kunnen waarschijnlijk wel raden hoe onwijs comfortabel we hebben gezeten en hoe lekker koel we het hebben gehad in zo'n familieauto met 19 kinderen (waren nog extra kinderen bij die naar de school bij het weeshuis komen) en 6 volwassenen. Jaja jullie lezen het goed. Met 25 man in een familieauto. Met 4 volwassenen op een rij, twee kinderen op schoot, 1 kind tussen ons in geplet en nog 2 kinderen die tussen onze benen stonden, zaten Maxime en ik heerlijk tegen elkaar geplakt van het zweet. Lekker begin. Toen we aankwamen was het dus kleren uitgooien, naja Maxime en ik hielden onze jurkjes maar even aan om teveel bekijks te voorkomen, maar hierna renden we allemaal als een stelletje kleine kinderen naar de zee. Jammer genoeg was de zee echt onwijs ver weg.. echt onwijs ver weg doordat het flink eb was. Dus het was elke keer wel flink kwartier lopen. We hebben wel de hele dag onwijs genoten. Lekker geplonsd in het water, gespeeld op het strand en genoten van het eten wat we meegebracht hadden. Vandaag ook echt een moment gehad dat ik op het strand liep met de kleinste van twee op mijn arm, al half slapend op mijn schouder, en met nog een schatje aan mijn hand die af en toe is op keek en dan onwijs lief lachte en dan op het witte strand in het zonnetje.. dan ben ik echt echt echt op mijn gelukkigst. Meer genieten kan gewoon niet.. Aan het eind van de dag nog wel de domper gehad toen ik met de oudste meisje van 12 het water uitliep en ik opeens gekrijs naast me hoorde en een onwijs grote blauwe kwal zag, die haar dus jammer genoeg ook flink had gestoken. Ik heb haar dus nog een flink stuk met tranen in haar ogen het water uit gedragen. Dit was echt onwijs zielig, omdat je hier niet de middeltjes in de buurt hebt om dit te verdoven, maar schoongemaakt met wat koud water en toen heeft ze de pijn onwijs dapper verbeten. Aan het eind van de dag om 4 uur, toen we terugreden naar het weeshuis en er na 2 minuten geen geluid meer te horen was en alle oogjes langzaam dicht vielen, wisten we dat de dag geslaagd was!

Nu begint het hier ook wel laat te worden.. We gaan nog even een wijntje drinken met Rose Mary en de week besproken, want we hebben haar weer een hele week niet gezien. En daarna weer vroeg ons bedje in kruipen en kijken wat het weekend ons weer te brengen heeft. Fijne week allemaal!!